VERHAAL VAN NICK

‘Ik was na 20 jaar werkzaam te zijn geweest als schilder, wel toe aan een nieuwe uitdaging. Ik was tevreden met mijn werk hoor, maar het avontuur en de vrijheid van het buitenleven bleef me maar aantrekken. Geen stoflongen meer, geen versleten schouders, maar gewoon wandelen en varen voor mijn werk, van 8.00 tot 16.30 uur. Het klinkt bijna als een grap, maar voor mij is het echt de realiteit geworden. Dit werk vervult mijn droom van een baan in de natuur, omdat ik actief speur en geniet van de rust en geluiden van de natuur. Als ik dan de vogeltjes hoor fluiten ben ik dolgelukkig.’

Foto: Alicia Velle-de Boer / 100%NL Magazine.

‘Muskusrattenbestrijder ben je niet zo 1,2, 3. Er zijn niet heel veel vacatures en je krijgt eerst een interne opleiding voordat je volwaardig bestrijder bent. Zo duurt het al met al anderhalf jaar voordat je daadwerkelijk als zelfstandig bestrijder aan de slag kunt. Tot die tijd loop je mee met ervaren collega’s. Elke week ga je met een andere collega mee, waarbij je verschillende technieken en benaderingen leert. Je moet echt leren denken als de dieren die je opspoort: waar wonen ze, wat eten ze en hoe gedragen ze zich? Je let op verschillende sporen, zoals afgeknaagd riet, drijvend riet, kleine knisperende geluiden of keutels. Het is een uitdaging om al deze tekenen te herkennen, daarom is samenwerken soms handig. Met twee paar ogen zie je immers meer dan alleen. Als je steeds op zoek bent naar sporen van muskusratten, dan herken je al snel het verschil tussen het werk van bijvoorbeeld vogels of ratten. Dit beroep vereist dus veel specifieke kennis en aandacht voor detail. Dat maakt het werk niet alleen uitdagend, maar ook ontzettend interessant.’

‘Binnenkort ga ik dus alleen op pad, maar binnen de regio helpen we elkaar ook wel. Als er bijvoorbeeld in een bepaald gebied veel muskusratten zitten, moet je elkaar wel eens bijstaan. Des te beter je je werk doet, des te minder werk heb je uiteindelijk. De uitdaging is natuurlijk om jouw gebied uiteindelijk vrij van muskusratten te krijgen, maar het hoogtepunt van mijn werk vind ik als ik succesvol een muskusrat vang. Glunderend: Vanmiddag zouden we bijvoorbeeld al weggaan en toen liepen we toch nog ergens tegenaan. We hebben daar toen 10 klemmen neergezet, dus morgen ga ik daar als eerste kijken. Daar moeten we wel wat gevangen hebben. Dan ben je gewoon erg blij als je er ook eentje hebt.’

Als muskusrattenbestrijder draagt Nick op verschillende manieren bij aan de gemeenschap. Eén van de belangrijkste bijdragen is het voorkomen van dijkdoorbraken en schade aan landbouwgrond. De dieren graven tunnels en holen die dijken kunnen verzwakken, wat kan leiden tot dijkdoorbraken en overstromingen. Ze kunnen ook schade toebrengen aan weilanden, wat gevaar kan opleveren voor vee en zelfs tot letsel kan leiden. De muskusrat is een dier dat van nature niet in ons land voorkomt en dus geen natuurlijke vijanden heeft. Als we ze niet bestrijden, planten ze zich razendsnel voort en graven ze in no time door onze dijken heen. Daarom is het zelfs wettelijk verplicht dat de waterschappen dijken en oevers moeten beschermen tegen graverij van muskusratten.

Door de muskusrattenpopulaties onder controle te houden, helpt Nick dus om droge voeten te behouden en de veiligheid van mens en dier te waarborgen. Naast deze praktische bijdrage moet Nick ook omgaan met uitdagingen zoals agressie en kritiek van dierenactivisten. Hoewel zijn werk essentieel is voor de waterveiligheid van ons land, kan het gebruik van klemmen ook andere dieren vangen, wat tot bezorgdheid leidt. Nick neemt deze zorgen serieus en volgt daarom altijd de landelijke werkprotocollen om bijvangsten zo veel mogelijk te voorkomen. Hij plaatst de klemmen onder water om het risico op vangst van niet-doelwitdieren te verminderen. En hij krijgt een cursus over hoe om te gaan met agressiviteit. Ondanks deze uitdagingen blijft Nick vastbesloten om zijn belangrijke rol als muskusrattenbestrijder te vervullen en ons land te beschermen tegen de schadelijke effecten van rattenpopulaties.

Foto: Alicia Velle-de Boer / 100%NL Magazine.

Ondanks zijn vroegere interesse in de natuur koos hij destijds toch voor een andere richting en volgde zijn vrienden naar de technische school. Nick’s carrièreswitch van schilder naar rattenvanger heeft verschillende reacties opgeroepen in zijn omgeving. Hoewel de meesten begripvol zijn en het bij hem vinden passen, moest zijn partner wel even wennen aan deze ongebruikelijke overgang. Hard lachend: ‘Haha, ik begrijp dat volkomen aangezien het best een opmerkelijke verandering is om van een schilder naar een rattenvanger te gaan, maar ik was gewoon vastberaden om mijn hart te volgen.’

Op de vraag of hij anderen zou aanraden om een vergelijkbare carrièreswitch te maken, moedigt Nick mensen aan om het gewoon te proberen. Hij gelooft sterk dat als iets niet bevalt, je altijd weer iets anders kunt gaan doen. Hoewel zo’n overstap misschien ongebruikelijk lijkt in zijn dorp, vindt hij dat het elders in Nederland wel geaccepteerd wordt. Hij wil anderen aanmoedigen om open te staan voor nieuwe ideeën, zelfs als deze buiten de gebaande paden liggen. Als advies voor degenen die hun passie willen volgen, zelfs als deze onconventioneel is, heeft Nick slechts één woord: “Gewoon doen". Deze eenvoudige maar krachtige boodschap weerspiegelt zijn vastberadenheid om zijn eigen weg te volgen en anderen aan te moedigen hetzelfde te doen.